Weldra start het nieuwe politieke jaar, het laatste voor de verkiezingen van 2024. Hoe verwacht je dat dit zal verlopen?

Chris Reniers: “Ongetwijfeld zal het een erg nerveus jaar worden. Alle politieke partijen hebben immers hun oog op de stembusgang. Waar voordien de federale en Vlaamse regering al problemen hadden met hun functioneren en samenwerking, zal het er dit jaar zeker en vast niet op verbeteren. Elke partij zal zich proberen te profileren in haar verkiezingscampagne. Premier De Croo gaf met zijn partij al een schot voor de boeg met ongeziene paginagrote krantenadvertenties waarin hij pleitte voor meer samenwerking. Of dat zal lukken is maar zeer de vraag. Zijn zusterpartij en coalitiepartner MR heeft met Georges-Louis Bouchez een ongeleid projectiel als voorzitter, die een voorstel voor een federale fiscale hervorming torpedeerde. Die hervorming is trouwens hoognodig, want mensen moeten op het einde van de rit meer overhouden. Dit mag echter niet ten koste gaan van de financiering van de sociale zekerheid en de openbare dienstverlening. Daarom is het voor de ACOD belangrijk dat er ook correcte belastingen betaald worden, door iedereen, ongeacht uit welk soort inkomen. Alleen zo kunnen we komen tot een solidaire en welvarende samenleving.”

Premier De Croo mag zich dan wel profileren als ‘staatsman’, met zijn plotse plannen om er voor het zomerreces nog een pensioenhervorming in de openbare sector door te drukken, maakte hij toch wel een misstap.

Chris Reniers: “Wij waren ‘not amused’ dat hij daar zo’n vaart probeerde mee te maken. Voordien was er nooit tijd om te onderhandelen of te overleggen over die plannen. We kwamen nooit verder dan wat informele gesprekken. Nochtans was en is de ACOD steeds bereid daarover aan tafel te gaan zitten voor een open dialoog. Maar plots worden er dan zaken op tafel gelegd die grote gevolgen hebben voor het pensioen en de loon- en arbeidsvoorwaarden van het overheidspersoneel. We hebben ons uiteindelijk geëngageerd in een aantal werkgroepen en voorbereidende vergaderingen om toch een aantal zaken in orde te brengen voor het pensioen rond medische ongeschiktheid. Verdere hervormingen zullen beslist moeten gebeuren via meer overleg met de sociale partners. We blijven dus met een wrang gevoel achter. Is dat de manier van werken van een ‘staatsman’? We verwachten van de premier dat hij zich de komende maanden wat meer zal presenteren als werkgever van onze personeelsleden in de openbare diensten en dat hij daar ook zijn verantwoordelijkheden voor opneemt.”

De federale regering zit dus in verkiezingsmodus. Hoe zit het intussen in Vlaanderen?

Chris Reniers: “We twijfelen er niet aan dat de Vlaamse regering in september verder werk zal willen maken van haar afbouw van het ambtenarenstatuut en de reorganisatie van de lokale besturen. Het is merkwaardig dat ze het over weinig nog eens geraakt, maar hiervan toch een symbooldossier wil maken. Wie het iets oplevert, blijft evenwel de vraag. De burgers worden er niet beter van en de loon- en arbeidsvoorwaarden van het personeel gaan er enkel op achteruit.”

Is er nog nieuws over de hoge consultancy-uitgaven van de federale en Vlaamse regering?

Chris Reniers: “Wij blijven alleszins het dossier nauwgezet opvolgen. Enerzijds besparen de regeringen maar wat graag op de loon- en arbeidsvoorwaarden van hun eigen personeel, maar anderzijds geven ze wel handenvol geld uit aan consultants. Dat is onbegrijpelijk. De Vlaamse regering weet nog steeds niet precies hoeveel ze uitgeeft aan consultancy en in de federale regering duiken steeds meer verhalen op die de wenkbrauwen doen fronsen, zowel over het verdienmodel van dergelijke consultants als over hun geleverde werk. De ACOD kan niet aanvaarden dat de regeringen beknibbelen op de kleinste uitgaven voor de ambtenaren en tegelijk elders het geld door ramen en deuren naar buiten smijten.”

In september herneemt ook het nieuwe schooljaar. De zorg voor onze kinderen is ongetwijfeld ook een belangrijk aandachtpunt voor de ACOD.

Chris Reniers: “Zeker en vast. Wanneer onze kinderen in crèches opgevangen worden of naar school gaan, moet dat steeds in de beste en veilige omstandigheden gebeuren. Momenteel is dat door gebrek aan investeringen en door politieke keuzes niet altijd het geval. We moeten dus in voldoende middelen en personeel voorzien, opdat begeleiders en leerkrachten hun werk kunnen doen zoals het hoort en ook opdat er goed schoolvervoer is voor onze kinderen. We zijn het aan onze kinderen verplicht om ze in optimale omstandigheden alle nodige vaardigheden bij te brengen en om ze hun talenten te laten ontwikkelen.”