Terwijl we dit interview afnemen, zijn de onderhandelaars voor de Vlaamse en federale regering een weekje met zomerreces. Hoe evalueer je de proefballonnetjes die de voorbije weken werden opgelaten?

Chris Reniers: “Het is niet eenvoudig om daar nu commentaar op te geven, gezien de meeste afkomstig zijn van wie momenteel het initiatief in handen heeft, in deze de N-VA. De teneur van de proefballonnetjes is voor mij daarom weinig verwonderlijk. Wat momenteel op tafel ligt, komt voornamelijk van de N-VA en dat is een rechts sociaaleconomisch programma. Het verwondert me daarom nog minder dat de rode draad in dat alles een aanval op de openbare diensten is, een roep om meer privatisering en minder overheid.
In Vlaanderen is de aanval ingezet op de VDAB, wat kadert in de wens van de rechtse partijen om de werkloosheid te hervormen. Men wil zogezegd inzetten op onder meer een activering van werklozen, de beperking van de werkloosheid in de tijd en  een verstrenging van de toegang tot de werkloosheidsuitkering.
Federaal zien we een aanval op de overheidsbedrijven Proximus en bpost. Ook de Nationale Loterij komt in beeld. Het zou me niet verbazen dat er in de komende weken ook nog enkele andere openbare diensten en overheidsbedrijven in het vizier van de rechtse onderhandelaars komen met het oog op een verkoop of privatisering.

Hoe staat de ACOD daartegenover?

Chris Reniers: “We betreuren uiteraard de ingeslagen weg van deze initiële onderhandelingsnota’s. Opnieuw vertrekt men vanuit een besparingslogica die de openbare diensten treft. ‘Besparen op openbare diensten’ is het ordewoord, maar tegelijk verwacht men wel van openbare diensten dat ze performant zijn en een kwaliteitsvolle dienstverlening bieden aan de burger. Hoe is dat mogelijk als daar niet de nodige mensen en middelen tegenover staan? We zitten dus in een vicieuze cirkel. De dienstverlening die de burger verwacht en die het personeel van de openbare diensten wil aanbieden, is niet mogelijk met de middelen die de politiek daar momenteel voor uittrekt.”

Voorts lijken er op federaal vlak ook plannen om te sleutelen aan de sociale zekerheid.

Chris Reniers: “De aanval op de sociale zekerheid lijkt inderdaad ingezet, vooral dan op de financiering ervan en op wie ervan gebruik maakt voor werkloosheid en langdurige ziekte. De manier waarop men wil ingrijpen lijkt erg ongenuanceerd. De voorgestelde algemene maatregelen houden enkel rekening met de huidige economische toestand, maar niet met de individuele noden en zorgen van mensen en evenmin met gevolgen van een eventueel verslechterende economische situatie. Men heeft al een aantal mensen uit de werkloosheid geduwd en nu zal men nog meer mensen het recht op ziekte-uitkeringen ontzeggen. Dan kan je je de vraag stellen waar die mensen nadien terechtkomen, als ze noch op het ene, noch op het andere kunnen rekenen.”

Wat is de oplossing?

Chris Reniers: “Uiteraard kan de sociale zekerheid enkel overleven als die correct toegepast wordt. Misbruiken zoals sociale en fiscale fraude zijn onaanvaardbaar. Maar uit de teksten die bij ons komen aangewaaid, blijkt dat er een groot onevenwicht is tussen de strijd tegen de sociale fraude enerzijds en het grote stilzwijgen over de fiscale fraude anderzijds.
Een van de zaken die hoog op het lijstje van verzuchtingen van de burger staat, is dat belastingen op een eerlijker manier geïnd en gebruikt worden. Eerder dan te besparen op de gewone burger, moet men net zoeken naar meer middelen. Dat is mogelijk via een systeem van eerlijker belastingen, belastingen op grote vermogens en een opgevoerde strijd tegen belastingontduiking. Kortom, het is tijd om te werken aan een faire samenleving.”

Wat vind je van de ambities om Theo Francken om minister van Defensie te worden?

Chris Reniers: “Ik denk niet dat België nood heeft aan een superminister die de baas wil worden van en superleger, ten koste van een groot aantal sociale verworvenheden. Vanzelfsprekend moet Defensie de mensen en middelen krijgen die nodig zijn. Maar dat geldt evenzeer voor de andere departementen, zoals Justitie, Binnenlandse Zaken, Gezondheidszorgen, Financiën en dergelijke. We kunnen dus alleen maar hopen dat de ambities van bepaalde individuen aangepast worden aan de realiteit.”