Op 29 maart voerden enkele van onze ACOD-sectoren samen met de vakbondscentrales van het ABVV actie in het kader van de stilgevallen onderhandelingen voor een nieuw interprofessioneel akkoord. Leverde dat iets op?

Chris Reniers: “Het is afwachten of de werkgeversorganisaties opnieuw met de vakbonden rond de tafel willen gaan zitten en of de federale regering een extra inspanning zal leveren om tegemoet te komen aan onze eisen voor een verhoging van de koopkracht van alle werknemers en voor een verhoging van het minimumloon. De strijd is nog niet voorbij en de steun van de werknemers tijdens de voorbije actie geeft alleszins extra kracht, ook aan onze sectoren die momenteel onderhandelingen met de openbare werkgevers opstarten.”

Voor het tweede jaar op rij stevenen we af op een atypische 1 Mei. Welk gevoel heb je daarbij?

Chris Reniers: “Normaal gezien is 1 Mei een feestdag waarop we met alle progressieven op straat komen. Dit jaar zullen we in het beste geval met elkaar toasten van achter het computerscherm. Het zal helaas een syndicale feestdag in mineur zijn.

De coronamaatregelen maken het voor iedereen een uitdaging om sociale contacten te onderhouden. We moeten er dus het beste van proberen te maken. We mogen ons echter niet laten verleiden tot onverdraagzaamheid en onbegrip ten opzichte van elkaar. Het laatste wat me nu moeten doen is bevolkingsgroepen en leeftijdsgroepen tegen elkaar uitspelen en enkel vasthouden aan het eigen gelijk.”

Het ABVV kondigde aan dat het Feest van de Arbeid dit jaar in het teken staat van de achturendag en van de syndicale vrijheden. Is de strijd om beide nog niet gewonnen?

Chris Reniers: “De strijd rond de achturendag is nu zelfs actueler dan ooit gezien de uitbreiding van het telewerk het voorbije jaar. Dat doet de grenzen tussen werk en privéleven meer dan ooit vervagen. De strijd om de achturendag ontstond om een beter evenwicht te verkrijgen tussen werken, ontspannen en rusten: acht uur voor elk. Het is dan ook geen toeval dat onze ACOD-kantoren gevestigd zijn in de ‘Achturenhuizen’.”

Blijft arbeidsduurvermindering een syndicaal strijdpunt?

Chris Reniers: “We moeten blijven inzetten op kwaliteitsvol werk, op evenwicht tussen werk en privéleven en op het stimuleren van mensen om deel te nemen aan de arbeidsmarkt en hen daartoe kansen geven.

We moeten meer rekening houden met de uitdagingen van alleenstaanden. Mensen met kinderen moeten een beroep kunnen doen op meer en betaalbare opvang. En wie op het einde van zijn loopbaan is, moet mogelijkheden krijgen om op een werkbare manier langer aan de slag te blijven, om zo ervaring door te geven aan jongeren. Alleen zo kan er een draagvlak ontstaan om tot het einde van de loopbaan actief te blijven. Hoe dan ook blijft voor ons de pensioenleeftijd van 65 jaar een strijdpunt. We willen immers dat mensen nog een kwaliteitsvol leven kunnen leiden na hun beroepsloopbaan.”

Zijn de syndicale vrijheden in gevaar?

Chris Reniers: “Overal ter wereld en zelfs in eigen land zien we beperkingen op het stakingsrecht, de invoering van een minimale dienstverlening in verschillende openbare diensten en pogingen om vakbondsmilitanten monddood te maken. Het is dus onze syndicale plicht te blijven strijden voor de vrijwaring van de vakbondsrechten, omdat die uiteindelijk ook de werknemersrechten beschermen.”

Doorgaans is 1 Mei ook een dag waarop de socialistische vakbond terugblikt op zijn historische verwezenlijkingen. Zijn er ook successen van het voorbije jaar waar je trots op bent?

Chris Reniers: “Zeker en vast! Ik kan met zeer veel tevredenheid terugkijken op de prestaties van onze sectoren. Bij de sociale verkiezingen en vakbondstellingen van TBM, Post, Gazelco, Telecom-Vliegwezen, Brabo, Onderwijs en Cultuur zetten onze militanten zeer goede resultaten neer. Onze sectoren sloten ook enkele zeer sterke akkoorden af over kwaliteitsvol werk en meer koopkracht in de zorgsector, de statutarisering van vele personeelsleden en een verhoging van het minimumloon bij de UGent, de invoering van het bediendenstatuut voor alle personeel van Proximus, de snellere vaste benoeming in het onderwijs, een cao over non-discriminatie in de podiumkunsten en de muzieksector en de hospitalisatieverzekering voor de actieven én gepensioneerden bij het spoor. Dit is maar een greep uit de vele successen die bewijzen dat de ACOD als vakbond een factor van belang is in de sectoren waar we actief zijn.

Ik wil dan ook van de gelegenheid gebruik maken om onze sectoren en hun militanten te feliciteren voor het goede werk en hen, onze leden en hun families, een fijne 1 Mei te wensen!”